Als er een storm opsteekt, houdt hij enige tijd aan en gaat dat weer liggen. Zo gaat het met emoties ook – ze komen op, houden een tijdje aan en verdwijnen weer. Een emotie is maar een emotie. Wij zijn veel, veel meer dan een emotie. Dus wanneer je merkt dat er een emotie bij je opkomt, is het van groot belang dat je in een stabiele houding gaat zitten, of dat je gaat liggen – dat is ook een zeer stabiele houding. Richt je aandacht nu op je buik. Je hoofd is als een boomtop die heen en weer zwiept in de storm. Daar zou ik niet blijven. Verplaats je aandacht liever naar beneden, naar de stam van de boom, waar stabiliteit is.

Wanneer je met je aandacht bij je buik bent, concentreer je dan op de plek iets onder je navel en volg je ademhaling. Adem diep in en uit en voel hoe je buik omhoog en omlaag gaat. Nadat je dit tien, vijftien of minuten gedaan hebt, zul je je sterker voelen – sterk genoeg om de storm te weer staan. Of je nu ligt of zit, blijf constant met je aandacht bij je ademhaling, zoals een drenkeling in de oceaan zich vastklampt aan een reddingsboei. Na enige tijd zal de emotie tot bedaren komen.

(Thich Nhat Hanh)