Als je aan mindfulness doet, kan dat in eerste instantie enorm saai lijken. Het gaat immers zo langzaam, je doet bijna niets. Maar bedenk dat in dat trage aspect juist de bevrijding zit. Het gaat erom dat je uit je normale denk- en doe patronen komt. Door te vertragen, kan de aandacht erbij komen. En als de aandacht geheel bij de adem, de beweging of welk ander focuspunt ook is, kan het grote bewustzijn groeien. Zo komt er afstand tussen jou en je problemen en kun je er overzicht over krijgen.

Er zijn problemen waar je iets aan kunt doen en er zijn problemen waar je niets aan kunt doen. De eerste soort kun je aanpakken. Echter de tweede soort, de problemen waaraan je niets kunt doen, daar kun je eindeloos over piekeren. Maar dat is zinloos. Als je nu mindfulness toepast, trek je de stekker uit je gedachten. Als je samenvat waar je over nadacht, merk je dat je alweer een beetje afstand hebt van het gepieker. Dan richt je je aandacht op iets anders, iets stabiels, bijvoorbeeld je lichaam of je ademhaling. En steeds als je opmerkt dat je afdwaalt, richt je opnieuw je aandacht op je focus. En opnieuw. En opnieuw. En zo kan je geest langzamerhand wat rustiger worden.